شهر دارابگرد

شهر باستانی دارابگرد دارای قدمتی چند هزار ساله است و در جنوب شرقی استان فارس قرار دارد. دارابگرد اولین شهر مدور فلات ایران و جهان محسوب می‌شود. این شهر باستانی در شهریور ۱۳۱۰ به شماره ۱۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

شهر باستانی دارابگرد نام یکی از پنج شهرستان ایالت پارس در ایران قدیم بوده است و امروزه یکی از جاهای دیدنی داراب به شمار می‌آید. این شهر در ابتدا یک پایگاه نظامی مهم بود که در دوره هخامنشیان از آن به‌عنوان محلی برای نگهداری اسیران رومی استفاده می‌شد. دارابگرد در دوره اشکانیان گسترش یافت و به شهر پررونقی تبدیل شد.

در عهدنامه صلح میان امام حسن (ع) و معاویه، خراج این شهر به امام حسن (ع) واگذار شده بود. این مسئله نشان می‌دهد که این شهر در آن روزگار اهمیت زیادی داشته است. متاسفانه در حال حاضر از شهر تاریخی دارابگرد خرابه‌ای بیشتر باقی نمانده است.

در اساطیر و داستان‌های ملی ایران، بنای شهر باستانی دارابگرد به داراب‌شاه، از نوادگان اسفندیار و هشتمین پادشاه ایران، نسبت داده‌ شده است. بسیاری از مورخان و نویسندگان متقدم ایرانی ـ اسلامی در آثار و نوشته‌هایشان بر مبنای اساطیر و داستان‌های ملی ایران، بنای شهر دارابگرد را از اقدامات داراب‌شاه‌ می‌دانند. برخی نیز مانند ابن‌حوقل بنای شهر دارابگرد را به دارا پسر داراب‌شاه نسبت داده‌اند. همچنین مطهر بن‌طاهر مقدسی معتقد است دارابگرد را بهمن، پسر اسفندیار، ساخته‌ است.

داراب مدت دوازده‌سال پادشاهی كرد و پس از او پسرش دارا بر تخت سلطنت ایران نشست.